δεν ήταν ο σκοπός του, δεν είχε σκοπό. Πώς θα μπορούσε εξάλλου; Αυτός ,ένας που επέστρεφε μετά από τόσα χρόνια. Αυτός που η μάνα του ήταν από το χωριό που το έλεγαν Λαζαρίνα, Φανάρι, Κανάλια ή Μουζάκι. Αυτός που γύρισε πια και είπε να πεθάνει τρώγοντας γλυκά και πίτες, ρίχνοντας τρεις κουταλιές ζάχαρη και γάλα στον καφέ του, καθαρίζοντας κατσαρόλες και τηγάνια. Αυτός που άλλοι έλεγαν πως γράφει ένα βιβλίο για τα μεταφυσικά στοιχεία στη λαϊκή παράδοση και κάποιοι άλλοι έλεγαν πως “ όχι, όχι λάθς ακάμετε. Αυτός δω γράφ’ κάτι για τα βαμπάκια και τ κορίτς π’αγαπούσε σαν ήταν νιος.” Αυτός που μετακόμισε σε ένα χωριό που είχε να επισκεφτεί από το καλοκαίρι των πανελληνίων όταν ήταν ακόμα αδύνατος και μικρός και φοβισμένος και καθόλου έτοιμος για ό,τι θα του συνέβαινε μετέπειτα. Ένα μετέπειτα που όχι μόνο δεν έπεφτε ακριβώς σε αυτό που επιθυμούσε , αλλά ούτε και παραδίπλα, θα λέγαμε πως είχε πέσει τόσο μακριά που έπρεπε να ταξιδέψεις για να το δεις και να πεις “ Αα εκεί είναι.”Και ύστερα να το ξεχάσεις, να αποκτήσεις κακή όραση, να κοιτάς για ώρα προβολείς γηπέδων για να πεις “δεν το κατάλαβα ή αποκλείεται να είναι αυτό. Ας ψάξω καλύτερα. Ποτέ δεν θα ερχόμουν σε ένα τόσο υγρό μέρος.” Αυτός που για χάρη του θα έφτιαχναν το στασίδι του ψάλτη μήπως τυχόν και ήθελε να ψάλει, αρχικά στις γιορτές κι έπειτα το συζητούσαν και για τις Κυριακές, γιατί οι άνθρωποι πίστευαν πως ένας μορφωμένος άνδρας σαν κι αυτόν σίγουρα θα ήξερε να χρησιμοποιεί την φωνή και τη γλώσσα του κατάλληλα. Αυτός που λέγανε πως ήταν πολύ επιτυχημένος ή καθόλου και μέσα στην σοφία ή την απελπισία του επέστρεψε από τα εξωτερικά για να τιμήσει τη μάνα του ή να κλειστεί στον εαυτό του. Κι αυτός τώρα βρίσκεται στο τοπικό παντοπωλείο με ένα μπουκάλι σαμπουάν, να το μυρίζει παίρνοντας βαθιές ανάσες και να ρίχνει το πηχτό υγρό στο πάτωμα , καθώς ο υπάλληλος χτυπώντας του την πλάτη φιλικά ,του υπενθυμίζει πως πρέπει να περάσει από το ταμείο να πληρώσει.
λέξεις λίγες για ποιήματα/μικρά πεζά/διαλόγους