Ήταν στο Α2 των ιαπωνικών και θα συνέχιζε ,όπως μου εξήγησε, για να μάθει τα ονόματα των ζώων και τις περιγραφές των χωρών από ταξιδιωτικούς οδηγούς. Κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες μπλε πορτοκαλάδας και αγαπούσε αφοσιωμένα την αντίδραση σε κάθετι που έλεγαν ή έκαναν οι άνθρωποι γύρω της. “Να συναντηθούμε για καφέ στις 5;”
Έλεγε ο Δ. “Να πας να γαμηθείς αρχίδι” του απαντούσε.
Την γνώρισα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στο δάσος της Φρεδολάνης. Παίζαμε τα πτώματα σε μια ταινία θρίλερ πράγμα ειρωνικό αν σκεφτεί καμιά πως πλέον ο κόσμος του θεάματος είναι ένα συνεχές και επαναλαμβανόμενο θρίλερ. Ωστόσο, χρειαζόμασταν τα χρήματα περισσότερο από την κριτική μας. Το σάββατο έπαιζε ένα πάρτυ στη γλασκώβη και τα τρία απλήρωτα νοίκια μού κάθονταν στο σβέρκο σαν ταινίες ηλεκτρισμού για σύσφιξη του λίπους μετά την εγκυμοσύνη και τα τιραμισού. Σκέτη κατάθλιψη δηλαδή, και χωρίς κανένα ερέθισμα να κάψω το σπίτι και να εξαφανιστώ.
Έτσι , το γεγονός πως μου συμπεριφερόταν σα να μην υπάρχω , βρίζοντάς με και μιλώντας μου μόνο για μάρκες αναψυκτικών , ζώα και την ιαπωνία,μου έδινε μια ισχυρή αίσθηση ασφάλειας και απόστασης.
Τον επόμενο μήνα βρέθηκα μισοφαγωμένη μέσα στην τουαλέτα ενός κλαμπ. Είχα δύο χαρακιές από σουγιαδάκι στα μάτια μου που έφταναν χαμόγελα έως τις ρίζες των μαλλιών μου. Το μπλουζάκι μου έγραφε ” Japan, i will love you forever”.
Έκτοτε, οι φυλακές του Εδιμβούργου διδάσκουν ιαπωνικά μετά τον συγκινητικό αγώνα μιας νεαρής τροφίμου που σκότωσε τη φίλη της , γιατί είπε πως δεν της αρέσει το ” lost in translation”.
εθνική αρχιτεκτονική
Φτύνει τη χειρότερη αισθητική
Στην κοινή θέα
Ιπτάμενα αλογάκια μάχονται
Για έναν μισάνοιχτο πνεύμονα
Επιθυμεί να εγκαταλείψει
Τη δουλειά της-δημόσιος
Υπάλληλος-
Ποτέ καμιά δεν έπραξε αυτό το σφάλμα
Εναποθέτει τις ελπίδες της
Στα εθνικά σύμβολα και το παρωχημένο
Των θαυμασμών
Ο Ίγκυ και ο Ντέιβιντ
Σε φουλ φόντο , πολυκολόρ
Χαιρετιούνται
Χέρι σφιχτά, ένα τη φορά
Μακάρι, μετά να έρχονταν εδώ
Να έστηναν βανδαλιστικό χωρό
Τα γούνινα, τα πέτσινα, τα sci fi κοστουμάκια
Όλα να τα έκαιγαν μέσα και γύρω απ’ τον λευκό
Να έπαιρνε το σύμβολο χώρο ανύπαρκτο
-η μεμβράνη που συγκρατεί τον εθνικό κορμό
Συστέλλεται και διαστέλλεται μεθοδικά.το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ψαράκι με ξίφος για μύτη που να επιβιώνει σε ασφυκτικά και λυματοειδή περιβάλλοντα-
σε μερικά λεπτάκια είπε και άφησε τον δίσκο με τα ποτήρια να γλιστρήσει απ’ τον ώμο της. να κυλήσει το γυαλί στον σκληρό δικέφαλο , τον ιδρωμένο από τα πάνω κάτω και τις συναλλαγές του σώματος κυρίως. ” θυσιάζομαι για να περνάς εσύ καλά. δεν έχω σώμα. δεν έχω καύλα.” την κοίταξαν. οι κόρες της είχαν γίνει κίτρινες. για ένα του χρόνου λεπτό την φοβήθηκαν. όλοι. την φοβήθηκε και το αφεντικό. έριξε το βραστό νερό στο ψυγείο με τις μπύρες. σκέφτηκε ένα διαστημόπλοιο σε σχήμα πλυντήριο με δέρμα σαύρας.της άρεσε , έσκασε ένα μπουκέτο στον πρώτο μαλάκα που έκανε παράπονα για την αναμονή. τραγούδησε όλους τους εθνικούς ύμνους με προστυχόλογα , έφτυσε τα φλιτζάνια του καφέ. στην αποθήκη έβαλε φωτιά στις πλαστικές καρέκλες.” αυτές απ´ τα lidl είναι καλύτερες” φώναξε στον ξέρξη, τον πέρση δίπλα της. αυτόν της ταινίας με τα σκουλαρήκια. τα πόδια του έγλυφε η λάσσυ
“έι πέτρα! πήγαινε στο 4 καταλόγους!”
και τότε γυρνώντας το κεφάλι κατάλαβε πως όντως ήταν εδώ και όχι στην φαντασία της. μία νίκη ήταν πως της είχε τελειώσει η colgate και θα μύριζε η ανάσα της ;ψόφια ποντίκια και λαχανόρυζο. η αναπνοή το μόνο όπλο. η ιδέα των σάπιων οργάνων. η ανάσα. η δειγματοληπτική εργασία.