Category: κοινωνικές ανάγκες

εγώ απ’ το δεκάξι / εγώ δεκαεπτό / αυτό μυαλό όχι / το άλλο και ελληνικά και αγγλικά και απ’ όοοολα / τρία εκείνο τρία / τέσσερα παιδί / σύζυγος χαζό / δουλειάα εσύ; / ναι, σπίτι πάω / θέλω πλυθώ, μπάνιο, άλλη δουλειάα / τσάαντα ρε κλείσε / πέσουν πράματα / σχολείο τζάμπα στέλνω / μυαλό καθόλου / είναι βάλεις / παλιατζής γίνει / ντουντούκα φωνάζει και φωνάζει / μεγαλώσει μάθει / παιδί παιδιού εικοσίπεντε / σε περνάω εννιά έχω / πριν μέναμε Μπότσαρη / σπίτι καλό/ τώρα Συκιέες / αυτό είναι λωφορείο; / όχι έντεκαα / να το είπε το παιδί λες μικρό είναι / μάθει /μουζίκα δεν / έλεγε μάνα μου εσύ μωρό κουβαλάς μωρά / παιδιά δεν μπορείς κάνεις / αγκαλιάα όλα πήγαινα / αρέσουν εμένα / γιος μένει κάτωω τώρα/ κι άλλα έχω / πότε ρθει; / είσαι ώραα; / περάσει / πριν έπρεπε / και πότε φτάσω πάω άλλη δουλειάα / πέρασε πολλή / ακόμα, ακόμα / κάτσε συ / δεν βλέπεις / ήλιο έχει / μπισκότο θέλει φάει / σπίτι τώρα σπίτι

γυναίκα που τρέχει με σκύλο / δύο συμμαθητές που αγκαλιάζονται / περιμένει αυτή το λεωφορείο και η φωνή της βράζει / λαιμός σε ήχο pall mall / αύριο, ένα φύλλο τυρόπιτας / αέρας από το πουκάμισο / και η Ιωάννα λέει: μου έρχεται να κόψω την τρίχα μου / ο εξπρεσιονισμός στα ποιήματα του Βαρβέρη / μανούουουουουλα / στεναχωριέται, γιατί τυχαίνει να είναι αυτή που τρέχει και όχι αυτή που κυνηγά / όλοι στεναχωριούνται / αυτός είναι ο κόσμος / αρχίζει και τελειώνει και ύστερα υποσημειώσεις του κυττάρου / περνά μηχανάκι με χαλασμένη εξάτμιση / πώς μοιάζει ο δρόμος, καθώς κοιτάς ανεβασμένη σε ένα αντικείμενο που κινείται προς τα εμπρός; / αποξηραμένα χέρια / της οικογένειας / ένα παιδί αγαπάει το παιχνίδι και μεγαλώνει / σε εμένα μοιάζει, τα χεράκια του έχουν πάρει από τους δικούς μου μυς / γιατί δεν του έδωσες το δώρο; / και κλείνει το τηλέφωνο / το βάζει στην σακούλα / η σακούλα σκίζεται / το τηλέφωνο ανοίγει / είκοσι ευρώ στο πεζοδρόμιο / αμυγδαλιές τα πρώτα δέντρα της άνοιξης / νερό σε λάκκους / γέροι ξεχασμένοι στο καφενείο Σκορπιός / όταν έγινε η Συνθήκη της Βάρκιζας / καινούρια αθλητικά και τέταρτο ντεπόν / πώς απολαμβάνει το βάδισμα το σώμα; / θα έρθω πεζή να φέρω τα κρεβάτια / πωλούνται κατωσέντονα με λάστιχο / ειδικές τιμές σε εποχιακά πουλιά

μια καινούρια χνουδωτή ρόμπα
η μαύρη κάηκε στη θερμάστρα
γέμισε το δωμάτιο καπνό και
φορεμένο ύφασμα
έγινε σκουπίδι,πρώτη ύλη
έναν χάρτη μόνο θάλασσα
και τη Λατινική Αμερική
στη Λάρισα
την ανάσταση της γαλάζιας
πεταλούδας μου, με τα ροδάκια
και τα κουδουνάκια στα φτερά
έναν μικρότερο αδερφό
να του χτενίζω τα μαλλιά
και να του φτιάχνω πουλιά
κίτρινα πουλιά
από ζαχαρόπαστα σε κέικ
μια φράση που να
παγώνει τον χρόνο
εκφράσεις χειλιών
που δεν ξεχνώ ποτέ
λίγα λεπτά με τη γιαγιά μου
– έστω χωμάτινα-
είκοσι τέσσερις ώρες φως
για έναν μήνα
-το λευκό που δεν καίει-
έντονο πηγούνι
και τους εφτά τόμους του
αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
δύο παιδιά σε σμίκρυνση κοκάλων
παύση πυρών και σιωπή
μια εκδρομή στο δάσος
αφοπλισμό όλων των κρατών
τις πέτρες της Βιρτζίνια Γουλφ
στον νεροχύτη μου
απαγόρευση του εμπορίου
για λόγους συνείδησης
το μπλε και το πράσινο του Bowie
για δύο μεσημέρια
μια μεσαιωνική ερωτική επιστολή
και κάποιον πεσμένο στα σκαλιά
να σχεδιάζει το προφίλ μου
τα ρούχα μου τόσο μικρά
να χωρούν σε μέλισσα
την απομάκρυνση κάθε επικίνδυνου μέσου
απ’ το μυαλό και την καρδιά των ανθρώπων
τέσσερα ψυγεία solero
ένα μηχανικό σύστημα διάσπασης
του βλέμματος
αλατόνερο για τους πικραμένους
μια θέα του ουρανού απ’ έξω
πανσέδες σε εργατικές κατοικίες
αντικατάσταση των κέντρων διοίκησης
με ζωγραφικές αποτυπώσεις τους
μωρουδιακά φορμάμια
σε ενήλικα μεγέθη
καλλιέργειες βαμβακιού
σε δημόσια παρτέρια
μαθήματα γεωμετρίας
και ένα άλογο να περνά
τα ονόματα όσων αγαπώ
στο χαρτί και στο σώμα

μαύρο αυτό και γω πορτοκαλί παρέμεινα όσο κρατάει ένα στρώμα το σώμα μου και το σώμα μου γίνεται σκληρό και άκαμπτο από τον ύπνο. Πήγα και ήρθα στον αδερφό του θανάτου και έχω πάνω μου λευκά βρύα στην κουζίνα που έχει γίνει ένας κήπος λουλούδια μαραμένα και χώματα μέσα σε μπολ, βιβλία, υφάσματα. Είναι άραγε αυτός ο τόπος γέννησής μου; Ξαπλώνω και ακούω και αυτά που ζούνε σέρνονται μέχρι την πόρτα, ακολουθεί τον δρόμο η καρδιά μου, σέρνει την πέτρα και τσακίζει αρθρόποδα στο διάβα της. Όταν ξαπλώνω μυρίζω αίμα στο ύφασμα που πάνω του είμαι και τεντώνω την σπονδυλική στήλη και η καρδιά μου ανοίγει και από το άνοιγμα βγαίνω σπόρος με ένα ελάχιστο πρόσωπο σε κάτοπτρο που θέλει φως και αλλάζει τον κήπο σε θάλασσα και πλημμυρίζει τα αντικείμενα βαθιά σε αρχαίο ύπνο.

βγήκαν τα μάτια μου
από την πλάτη
κοιμήθηκαν
επέστρεψαν νύχτα
με έναν χυμό πορτοκάλι
και ελαφρύ κόκκινο
αίσθημα
που ήταν το παλιό αίμα
αυτό που έχασα
στις πτώσεις με το ποδήλατο
και στις πέτρες
έξω από το χωριό
πιες μού είπανε
και ήρθε
μυρωδιά πριν από εννιά χρόνια
την πρώτη φορά
που στάθηκε
και ανέλυσε μορφή και ρούχα
αρχαία ως είμαι
και κακοφτιαγμένη στις αρνήσεις
το έβαλα μέσα
και ήπια μια γουλιά
έτσι, τυφλώθηκα δια παντός
και έχασα τα ονόματα
που κρατούσα
ως δώρο
για το παιδί μου
φορτωμένη πια
με την ανάγκη
να καταλαβαίνω νοήματα
στραβά,κοφτά στις λέξεις

και τώρα εγώ που
μέσα σε σπίτι
που

καιρός για επαναλήψεις
πρόσεχε όταν
αρχή πρότασης και τέλος

ενδιαμέσως του σχήματος
μία μύτη, ένα μπράτσο, μία πλάτη

μπορεί να αφαιρεθεί από τον κατάλογο
παραλία και ουζάκι
καλοκαίρι που φοράει εαυτό

ο κ. Γκλουκ από παιδί ήδη γέρος
θυμάται σώμα γυναίκας με σουβενίρ
πολεμικά αεροσκάφη με πάστα αμυγδάλου
ένα μπλε με καράβι και πανί
ίσως όχι

από μνήμης φτιαχτά
το σπίτι που
μέσα σε ποδόγυρο και πένθος

τρύπα τακουνιού
σκουλήκι στο χώμα
η δική του ουρά

βγαίνει από τα κάτω
σπίτι που
σέρνει εμένα σέρνεται
το ακανθώδες κύτταρο

ιός χρωματιστό ύφασμα
αναπαραγωγή
σχήμα
ανάπαυση
μέσα σε θάνατο
σπίτι που

(εγώ οργανώνω επιτήδειες αρχές)

μέσα
σε α
μέσα σε α πα
μέσα σε α και πα και α
καρδούλες
μηνύματα και λερωμένα
σκεύη
η άφιξή της οργανώνει την πρώτη πράξη
ασχολούμαστε με το πώς κατάφερε να αγοράσει
αυτά τα αθλητικά παπούτσια με τα φοινικόδεντρα
δουλεύοντας χωρίς ασφάλεια στο κρουαζιερόπλοιο
έπεται απάντηση σε σι ή ρε / πρόταση με δύο ρήματα/
που προωθεί την εξέλιξη της ιστορίας
ο Fra Angelico ολοκλήρωσε το 1445 ( ναι/ίσως/όχι)
τον Ευαγγελισμό
ο Αρχάγγελος και η Μαντόνα κρατούν τα χέρια τους σφιχτά πάνω/μέσα/πιέζοντας ( σ)το στομάχι
εκείνη την εποχή το νερό ήταν ακάθαρτο προκαλώντας συχνά γαστρεντερίτιδα και άλλες παθήσεις του στομάχου
η αναμονή στο σαλόνι
καφές ή τσάι , κουλούρι με ζάχαρη και κανέλα
περισσότεροι οι λευκοί κόκκοι
“θα δεχτώ” λέει και τρώει
“θα δεχτώ” λέει και ήδη στο χαλί υπάρχουν ψίχουλα
“θα δεχτώ” λέει και σχεδιάζει φτερά
στον Ευαγγελισμό ο ζωγράφος σχεδιάζει φτερά
που μοιάζουν μηχανικά
άκαμπτα στην τέχνη των ουρανών
ο κοιμητήριος ξενώνας
ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο και λαμπάκι μισοφέγγαρο
φως λευκό, αριθμός μαξιλαριών: 2
με την τεχνική του fresco το δωμάτιο φαίνεται κοντά και μακριά
ο κήπος τροπικός και μέρος ενός δάσους
μόνη τραγουδά α και α πα και α πα α
αύριο θα ζητήσει φύλλα χρυσού να καλύψει το ταβάνι
και τα αθλητικά της θα βάλει για πλύσιμο
η μυρωδιά από την κουζίνα
υπολείμματα και προσμίξεις χημικών
χαίρεται που είναι εδώ
χαίρεται που συνεχίζει την ιστορία
χαίρεται που θα παίξει με αυτούς τους τεχνίτες μοναχούς
αρκούν για πρώτη ύλη

το σώμα κλεισμένο

που είναι μωβ και στη γωνία

του τοπίου

που κάθεται σε είσοδο πάρκινγκ

και ζωγραφίζει τις περιοχές

τα χέρια μαύρα

κίτρινο το κεφάλι

κόκκινο το μάγουλο

που παριστάνει ότι δεν

είναι

και έχει λευκό τοίχο

για να κρεμάει

τις απολαβές του σπιτιού

που κουβαλάει μέσα σου

σε μορφή κρεβάτι και φίδι

-προς χάριν κλωνοποίησης

οι τομές στα πλευρά

έχουν το όνομα αδάμ Α. και αδάμ Β.-

Το πιάνο παίζει μουσική
Ο πιανίστας παίζει μουσική
Η μουσική ηχογραφήθηκε
Για χρήση

Ανακατεύω το σήμα
Που αναλύθηκε σε νότα

Και βρίσκω πως
Αν κάνεις δύο αφτιά λαγού

Τα κορδόνια στέκονται
Δεμένα στη χορδή τους

μία τρομερή διάθεση
να κάνω τα πάντα ή τίποτα
να μείνω ακίνητη περιμένοντας
έναν Μαλόν να με σώσει
να βάλω φωτιά στο δάσος
και να κρύβομαι μέχρι να με βρουν
ή να με ξεχάσουν
και να γράφω λυρικά ποιήματα
για τη θάλασσα
που να τα αγαπώ
καίγοντάς τα στο πλαστικό καλάθι
ενώ είναι φανερό πως γράφω
για το σεξ
καθώς η θάλασσα
παραμένει κάτι αφηρημένο
και δεν καταλαβαίνω
τα αισθήματα που εξάπτει
διάθεση να σκουπίζω τη μύτη μου
με πανάκια
και να γίνω διάσημη ξαναχρησιμοποιώντας
χαρτιά
ή να είμαι ήδη διάσημη
γιατί είμαι ψηλή κι όμορφη
και τυχαίνει να έχω σπίτι
και να μιλάω μέτρια αγγλικά
καταπίνοντας το φαγητό
είμαι πολύ χοντρή
πολύ αδύνατη
και τα δύο μαζί
συγκεντρώνουν ένα φυσιολογικό
για την ηλικία
και τις υλικές συνθήκες βάρος
κανονικός παραμένει ο αριθμός των βιβλίων
διάθεση να δω ταινίες
χωρίς να πατάω το pause
και να βρίσκω πλάνα
στη Λαγκαβέντουρ
στην Ίντα
και στην Τερτίππη
καπνίζοντας που δεν μ’ αρέσει
πίνοντας που δεν μ’αρέσει
ανταποκρινόμενη σε προσδοκίες
και τώρα είναι που κινδυνεύω να γίνω βαρετή
όπως οι περισσότεροι
που γράφουνκαιδιαβάζουνκαισπουδάζουνκαιφτιάχνουν
απομακρυνόμενοι απ’ τη σχέση
μικρό χαμόγελο
διάθεση να τρέξω
να αργήσω στα ραντεβού
και να πάψω να ζητάω λεφτά
και να πάψω να σκέφτομαι λεφτά
και να μην έχω χρόνο
να βγαίνω από μένα
διάθεση να σπαταλάω
κρατώντας σφιχτά
αυτές που έχω ανάγκη
και να συνεχίζω απ΄την έναρξη
τον κύκλο συζητήσεων
σκέψεων και αχ
μήπως υπάρχει
διάθεση να αλλάξει
αυτό που μένει
ακίνητο και ψεύτικο
φιλικά προσκείμενο στο θάνατο
ώστε να αλλάξει
διάθεση το υπάρχον
και μεταβληθεί βιαίως