Month: August 2020

Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το βιβλίο που αποστήθισες από ανία. Ο χυμός πορτοκάλι στο ψυγείο και το κρεβάτι γεμάτο άμμο και αλάτι. Στο πεδίο της όρασης: πράσινος λόφος με τριόροφο ξενοδοχείο. Θα το περιγράφαμε: νοτιοανατολικό συγκρότημα του οικισμού σε παλ ροζ. Διαθέτει θέσεις πάρκινγκ και ιταλικό εστιατόριο. Διαμένουν Βούλγαροι και Σέρβοι τουρίστες. Επιλέγονται βάσει της ικανότητάς τους να αρέσκονται στα απλά, καθημερινά πράγματα. Αγαπούν πολύ το χρώμα της ντοματοσαλάτας και τη μυρωδιά που ξύνει την μύτη τους. Αγαπούν τους τοίχους,τα κομοδίνα,τους διαδρόμους, τα αγάλματα της θεάς υγείας και την σκοτεινότητα της καμπύλης που προσφέρει ο λόφος. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το τσιγαρόχαρτο που γλιστρά απ’ την τσέπη. Ο σχηματισμός μίας ομάδας ανθρώπων με κοινό σκοπό και η διάλυση αυτού, κάθε φορά που κάποιο κεφάλι βουτάει στη θάλασσα. Αλλαγή θέσης της εικόνας: από την εξωτερική περιφέρεια φαίνεται ένας κολπίσκος και το κρανίο μίας κατσίκας. Με αργό και βασανιστικό τρόπο. Με συνεχόμενο πόνο λόγω λάθος υπολογισμό.Ο λάθος υπολογισμός: πόσο μικρό είναι το άνοιγμα του φράχτη// τόσο μικρό// μικρούλι// δεν χωρά// το κεφάλι// χλόη// δεν φτάνει// στη βοσκή// χτυπιέται// να μπει// επιτυχία//να βγει// προσπάθεια// δύναμη// στα πλαϊνά// τα μάτια εξογκωμένα// το λευκό γυαλίζει// γλιστράει η πείνα// το στομάχι κοντά στην καρδιά// ανάσα ακριβή// πληρωμή δεν ολοκληρώθηκε. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το πιάτο που έτριβες από επιμονή. Η διαδικασία της πέψης και η απομάκρυνση της σούπας από το χείλος του στόματος. Εκεί που συντονίζεται το βλέμμα: η Παλόμα ξεκουμπώνει την μπαρέτα απ’ τα παπούτσια. Είναι κουρασμένη. Κοιτάει το ρολόϊ. Το ρολόϊ υπήρχε στην κουζίνα απ’ την προηγούμενη ενοικιάστρια, όπως η ντουλάπα και δύο κατσαρόλες εμαγιέ. Τα φρύδια της είναι σηκωμένα. Η βροχή κατευθυνόταν πλάγια. Το πρόσωπο της είναι υγρό. Και τα παπούτσια της είναι υγρά. Σκέφτεται πως κάπου μέσα της κατοικεί μία θάλασσα. Χαίρεται και λυπάται μαζί. Κάποιους μήνες πριν βρήκε το φλασάκι με τα βίντεο των διακοπών. Τώρα το βάζει στο λάπτοπ. Σκουπίζει το πρόσωπό της. Αφήνει την πετσέτα πάνω στο ποντίκι. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το βίντεο δείχνει το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του λόφου. Η μαμά βγάζει τις πετσέτες από το πορτμπαγκάζ. Τα πόδια της γαλάζιες φλέβες,τα πόδια της κοντά, τα πόδια της λακκούβες κρέας. Η Παλόμα κουβαλά το κρανίο της κατσίκας. Η μαμά πλησιάζει. Το βίντεο σταματά στον ήχο της σφαλιάρας. Μπροστά// προχώρα//στοπ// τελείωνε.

Στη Μύρινα, στα lidl. Νευρική και φορτωμένη. Τρεις εξάδες, μπύρες, μπισκότα. Δεν βρίσκω μαϊντανό και ταμπλέτες πλυντηρίου,γαμώτο. Η απόφαση να πάμε στον ΑΒ. Έχει ζέστη και ο ήλιος είναι ψηλά. Η ώρα είναι δεκατρείς και σαράντα ένα πρώτα λεπτά.
Ήδη στη θάλασσα. Θα έπρεπε να είμαι ήδη στη θάλασσα. Γυρίσαμε να πάρουμε δύο συσκευασίες νεκταρίνια. Το αυτοκίνητο είναι προστατευμένο κάτω από το υπόστεγο. Ένα άλογο μοιράζει τα κόπρανά του στον κόσμο. Εμείς δενόμαστε στις θέσεις που μας ταιριάζουν και αυτό είναι κάτι εξαιρετικό. ” Θα κατέβω μόνος αν δεν το έχεις.” λέει. Θέλω να μπω στο νερό και να δείξω σε όλους ότι μπορώ να γίνω ψάρι. Κόσμος και άλλος κόσμος που θα επισκεφτεί τη σπηλιά του Φιλοκτήτη και το αρχαιολογικό μουσείο. Τώρα ψωνίζει την πίστη του στις βασικές ανάγκες. Πείνα , δίψα , πείνα , δίψα, πείνα , δίψα > 0. Οι διάδρομοι δημιουργούν ένα ορθογώνιο με διάτρητη θέα από τα ταμεία και τον πάγκο των τυροκομικών. Μου λείπουν δύο πράγματα. Αγοράζω δύο ακόμα για να δικαιολογήσω τη διάρκεια. Ακούω: περάστε παρακαλώ από το ταμείο 1. Και το βλέπω. Υπάρχει. Ανάμεσα σε παραμύθια, tourists guides και ιστορίες μυστηρίου και βίας. Πίσω από την Enid Blyton, φαίνεται, αγγίζεται, ξεφυλίζεται. Το βιβλίο της Άλι που μου μαθαίνει πως να είμαι δύο. Το βιβλίο που ξεκινά με “Χο”. Το βιβλίο που ξεκινά κάθε πρόταση λίγο πιο αριστερά. Το βιβλίο που ξεκινά να παίζει βόλεϊ στο στομάχι μου. Και βρίσκω τη φράση ” Ωραία. Μ’ αρέσει μια ωραία πλάτη”. Ωραία , ωραία , ωραία, σκέφτομαι. Ωραία, ωραία, ωραία, λέω. Ωραία θα το πάρω. Ωραία που το έψαχνα και ωραία, ωραία που το βρήκα. Μμμ, ευχαριστώ. Μού φτιάξατε τη μέρα.

Έκλεισε το θερμοσίφωνο και πήρε μία πετσέτα με κύκλους και τρίγωνα. Γύρισε πλάτη στον καθρέφτη και άνοιξε το τηλέφωνο του μπάνιου. Καθώς ξέπλενε το μαλακτικό απ’ τα μαλλιά της, το σπιράλ καλώδιο τινάχτηκε προς το ταβάνι και το μπάνιο πλημμύρισε μεθοδικά. Το χαρτί υγείας και τα βέττεξ απορρόφησαν τοπικά τις επιφάνειες. Μαγείρεψε φακές και πράσινη σαλάτα.Όταν το νερό έφτασε στο σημάδι από το δόντι ενός σκύλου ,στην αριστερή κνήμη, άρχισε να ψάχνει σφουγγαρίστρα. Θυμήθηκε πως τα μαλλιά της ήταν βρεγμένα και ο αυχένας της πονούσε. Η σφουγγαρίστρα ήταν άφαντη. Βρήκε το πιστολάκι στην βιβλιοθήκη και έσκυψε μπροστά για να στεγνώσει το κεφάλι. Ένα πράγμα τη φορά , σκέφτηκε. Κοιτώντας ανάποδα , έβαλε στοίχημα πως μπορούσε να διαβάσει τον τίτλο του βιβλίου που ήταν πεσμένο. Το βιβλίο έγραφε
” Οικονομία και Πολιτισμός/ Αρχές Οικονομικής Ανθρωπολογίας, Richard R. Will, Lisa C. Cligget” . Χάρηκε τόσο που τα χέρια της έχασαν τη δύναμη τους. Χαλάρωσαν τη λαβή στο αντικείμενο και ανόρεχτα το άφησαν να πέσει στο νερό. Ο θάνατος προήλθε από μη φυσικά αίτια. Σε ανασκαφή του 2420 που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια ρομπότ δυτών βρέθηκαν ίχνη σπονδυλικής στήλης που ανήκε στο είδος homo sapiens sapiens και ένα αντικείμενο άγνωστης χρήσης. Η σφουγγαρίστρα βρισκόταν πεσμένη πίσω από τη μεταλλική ντουλάπα kleppstad του ΙΚΕΑ. Καμία ερμηνεία δεν θα συμπεριλάμβανε αυτή την παρατήρηση.