όταν έχεις ξεχάσει ένα μαλακό, παλιό σταφύλι στο βάθος του ψυγείου σου και κανείς δεν το πέταξε ή τελειώνοντας τον Χλομό Βασιλιά του David Foster Wallace

ένας ωραίος άντρας που κάθεται στα σκαλιά και κοιτάζει. Ένα αγόρι που θέλει να φιλήσει κάθε σημείο του σώματός του.

Είμαι σε ένα άλλο σαλόνι και πιστεύω πως αυτός ο άντρας μου αρέσει πολύ. 16:04- 36 βαθμοί πλάι στη θάλασσα.

Η Μέρεντιθ Ραντ παντρεύτηκε κάποιον χειριστικό τύπο, γιατί νόμιζε πως θα πεθάνει. Τώρα πίνει τζιν τόνικ και εκείνος την περιμένει στο πάρκινγκ της υπηρεσίας. Ένας χλομός βασιλιάς της καρδιομυοπάθειας. Τον βρίσκει αηδιαστικό και τον αγαπά.

Ο Π. παίρνει ένα πρόσωπο αηδίας κάθε φορά που γλύφω το αλάτι απ’ τα χέρια μου.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΞΗ, ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ
Adderall/ Vyvanse/ Concerta/ Jornay PM/ Metadate CD/ Ritalin LA
Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, του Σικάγο, του Ντιουπέιτζ, του Ντιπόλ και ο Ντέιβιντ παρακολουθεί μία σαπουνόπερα. Ένα μάθημα προχωρημένης λογιστικής και μπαμπ. Το μέλλον σκάει.

Τα ξενοδοχεία είναι άδεια. Έχω ακόμα το sleeping bag της πρώτης δημοτικού. Ένας λευκές από μπλε μαρκαδόρο καριόκα.

Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για την φορολογική υπηρεσία της Αμερικής; Εξεταστές 9ης και 10ης βαθμίδας που αντιμετωπίζουν ηρωικά το έντυπο 1044. Το γραφείο του μυρίζει κινέζικο φαγητό και τσίχλες με γεύση κεράσι.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ – ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΔΩΡΑ
Και ο μεταφραστής πώς θα πληρωθεί;

Ο Λέναρντ, μία κατασκευή που μιλάει και δίνει/δίνει/δίνει. ” Δεν θέλω τίποτα σας παρακαλώ.” Ώσπου μία μέρα ένα νευρικό τικ, μία περίοδος αϋπνίας μετατρέπονται σε σημάδια μίας ηλικίας που καταστρέφεται- το παιδί μεγαλώνει με τους ρυθμούς μου.-

Ο Ντέιβιντ κάνει εργασίες για άλλους.
Εγώ κάνω εργασίες για άλλους.
Αν μου άρεσαν οι μπαντάνες του θα ήταν το αγόρι μου. Τότε. Στην αρχή. 37-38 χρόνια πριν. Συνάντηση στην αίθουσα χορού.

Σκέφτομαι κάποιον που παίζει baseball και γράφει ποιήματα. Καλύπτει τα ίχνη του στον αέρα με διπλό άλμα.

Η Τόνι Γουέαρ είναι παπούτσι. Όχι. Κάνει την πεθαμένη με τα γαλάζια μάτια της και τα σκυλιά στο πίσω κάθισμα. Φοράει Nike, φοράει το πόδι της σαν εικόνα. Υπάρχουν τα πράγματα χωρίς να υπάρχει εκεί – η Τόνι με το μπεζ παλτό και τις μύγες στο πέτο. –

Ένα βιβλίο για το πώς λειτουργεί το πόστο 047 της Πιόρια και τι συμβαίνει όταν έχεις μία σοβαρή δερματική πάθηση και είναι η πρώτη μέρα στην δουλειά.

Το δέρμα μου έχει μικρούς φραγμένους πόρους. Ένας λογιστής έκανε την φορολογική μου δήλωση για το 2020.

1977 γίνεται απαραίτητος ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισης για τα προστατευόμενα μέλη.

Ευαγγελικοί κύκλοι και πολλά ρούχα σκορπισμένα στα πατώματα.

ΠΕΚ/ΠΕΚ/ΠΕΚ/ΠΕΚ/ΠΕΚ/ΠΕΚ
Κατάλαβα τι σημαίνει στο 44ο κεφάλαιο.

Γεια σου Ντέιβιντ! Ωραίο στυλ! Καθαρές φορολογικές δηλώσεις με μικρά γράμματα σε ευθεία στοίχιση.

Η μητέρα της Τόνι κλέβει το φορτηγάκι. Στο κομμάτια και αυτή η ζωή για δρόμος.
Φαντάζομαι πως οι επαρχιακοί δρόμοι στην Αμερική είναι διαφορετικοί από την επαρχιακή οδό Αθηνών Λαμίας.

Ένα κράκερ και ένα ρολό κουζίνας. Ποια είναι η γνώμη σας για την σεξουαλικότητα κ. Ντρίνιον;

Στο βιβλίο αναφέρεται ένα αναμμένο τσιγάρο More, ένα τζούντμποξ Wurlitzer 412-C, δύο φλιπεράκια, ένα ποδοσφαιράκι, ένα εναέριο χόκεϊ, ένα τηλέφωνο με κερματοδέκτη, η γαλακτοβιομηχανία Jolly Holly, η UNICEF, ένα άγριο κοκκινόμαλλο μωρό, ο Λυκούργος Βασιλείου, οι επιστολές του Λόρδου Τσέστερφιλντ προς τον γιο του.

– Και τελικά ποια είναι η άποψή σου για την φορολογία Ντέιβιντ;
– Οι πλούσια να δίνουν τα πολλά και οι φτωχοί καθόλου.
– Ας περάσουμε σε μερικά πλάνα από το σώμα σου. Καλύπτει όλο το βιβλίο.

μισή βουτιά

Ήρθε πρώτη και έβγαλε τα μάτια της στο νερό. Πτυσσόμενο τραπέζι και μπύρες στο ψυγείο. Μπήκε μέχρι τη μέση. Κρύο. Βγήκε να δει το κινητό της. 9:13. Ίσως να περιμένω, είπε. Και ξάπλωσε στην πετσέτα. Που να’ ναι μάνα μου;. Την χτύπησε στο νεφρό η ερώτηση. Ωχ έκανε και γύρισε απ’ την άλλη. Πέρα μακριά το χοτέλ Άμμος και δύο φίατ πούντο παρκαρισμένα πιο κοντά. Τι μου ‘ρθε πάλι; Έσφιξε τα μάτια της να πονάνε.Πρέπει να σταματήσω τα τσιγάρα. Καίγομαι.Ο ήλιος απλωνόταν στα ζελεδάκια. Έκαιγαν τα κορμάκια τους. Ήταν τα χρωματιστά αρκουδάκια. Η μάνα μου, πάλι και πάλι. Είδε δύο γέρους να μπαίνουν με τα σωσίβια. Μπλε κιμωλίες, νεύρα αρχαία, αποθηκευμένα στα μπούτια και τα χέρια τους. Τελευταία φορά ήταν… Ένας ναυαγοσώστης χαιρέτησε και ανέβηκε στο μέρος του. Μισοχαμογέλασε. Άνοιξε μία μπύρα. ” Λάμψη και χαρά για όλη σας την οικογένεια.” Ατάκα διαφήμισης. Μπροστά στην τηλεόραση η μάνα της καπνίζει. Αυτό θυμάται. Και τα λαδωμένα μαλλιά, το πουλόβερ Ιούλιο μήνα, τα Παλ Μαλ να γεμίζουν στάχτες. Είχε ένα τετράδιο που έγραφε “λάμψη και χαρά για όλη σας την οικογένεια”. Το άφησε στον καναπέ. Στο αποτύπωμα του κώλου της. Όταν έφυγε με μια βαλίτσα εσώρουχα, βιβλία. Η θάλασσα είχε πέτρες στα βαθιά. Ψάρια με μακρύ πρόσωπο. Θα’ ναι κάπου κοντά στο νερό, είπε. Κοίταξε τον ήλιο στο φως του. Είδε μαύρο. Μπήκε μέσα, βουτιά με το κεφάλι. Εμφανίζεται η μάνα της κρατώντας το αντηλιακό.Βγες έξω θα πνιγείς.