επειδή οι πρωτοπορίες
μού έχουν πειράξει
το μυαλό περισσότερο απ’ τη ζέστη
μία κίνα αναδιαμορφώνεται
ανά τέσσερα εργοστάσια
τα δισέγγονα του Γκάλυ Γκάι
θα μου κάνουν παρέα
και τις είκοσι τρεις ώρες
που κρατάει το φως
πώς μπορείς να βγεις ραντεβού
με νεκροκεφαλή ταιζοντάς την βερύκοκα και κεράσια
και παγωτό στέβια
πώς εγκαταλείπεις λογοτέχνη
για να πας κολυμβητήριο
οι βλακείες έχουν οριοθετήσει
τον ιστό μου
μέχρι να φωνάξω παραδίνομαι
και να γίνω Οιδίποδας στο ΑΧΕΠΑ
τα κούριερ μεταφέρουν θάνατο
η Λέλα και η Λίλα επιτέλους σταμάτησαν
να ψηφίζουν
αν μιλούσα για το βιολογικό φύλο
του λιβαδιού
θα αντιστεκόσασταν
κάτω από τις αποβάθρες
συμβαίνει φόνος
ή οργασμός
ή απάνθισμα καρπουζιού
προδίδω αρσενικές εικόνες
προς τα κοκτέιλ πάρτυ των αρσενικών επιβολών
θα ‘πρεπε να είναι γνωστό πως
αν είσαι γριά
και φροντίζεις μία πιο γριά
μία πιο γριά που τυχαίνει
να είναι μάνα σου
θυμάσαι πως στον τάφο καβάλα ξεγεννάμε
κι έτσι καβάλα στον τάφο ξεγεννιόμαστε
καθώς είναι η μέρα που μαζεύεις τις κουβέρτες
στο πατάρι
και μία σου ταιριάζει να μπει καβάλα μέσα
στον τάφο
η μέση σου πονά/ έχεις ακράτια
δεν βλέπεις τη μάνα σου πουλί
τα σκατά της είναι τόσο ανθρώπινα
και λες πως έφτασε η στιγμή να ξεγεννήσεις
αυτό που μέρα με τη μέρα ροκανίζει
τα πόδια των αλόγων
για να σε ρίξει στην αρχή
πρώτο κεφάλαιο: πώς και γιατί γεννιέσαι; πώς και γιατί σκοτώνεις;