στις κυρίες Νεκταρία και Όλγα, που ανανεώνουν τη γλώσσα και με αφήνουν να τις παρατηρώ περιμένοντας μαζί τους το λεωφορείο 28

εγώ απ’ το δεκάξι / εγώ δεκαεπτό / αυτό μυαλό όχι / το άλλο και ελληνικά και αγγλικά και απ’ όοοολα / τρία εκείνο τρία / τέσσερα παιδί / σύζυγος χαζό / δουλειάα εσύ; / ναι, σπίτι πάω / θέλω πλυθώ, μπάνιο, άλλη δουλειάα / τσάαντα ρε κλείσε / πέσουν πράματα / σχολείο τζάμπα στέλνω / μυαλό καθόλου / είναι βάλεις / παλιατζής γίνει / ντουντούκα φωνάζει και φωνάζει / μεγαλώσει μάθει / παιδί παιδιού εικοσίπεντε / σε περνάω εννιά έχω / πριν μέναμε Μπότσαρη / σπίτι καλό/ τώρα Συκιέες / αυτό είναι λωφορείο; / όχι έντεκαα / να το είπε το παιδί λες μικρό είναι / μάθει /μουζίκα δεν / έλεγε μάνα μου εσύ μωρό κουβαλάς μωρά / παιδιά δεν μπορείς κάνεις / αγκαλιάα όλα πήγαινα / αρέσουν εμένα / γιος μένει κάτωω τώρα/ κι άλλα έχω / πότε ρθει; / είσαι ώραα; / περάσει / πριν έπρεπε / και πότε φτάσω πάω άλλη δουλειάα / πέρασε πολλή / ακόμα, ακόμα / κάτσε συ / δεν βλέπεις / ήλιο έχει / μπισκότο θέλει φάει / σπίτι τώρα σπίτι