japanese style

Ήταν στο Α2 των ιαπωνικών και θα συνέχιζε ,όπως μου εξήγησε, για να μάθει τα ονόματα των ζώων και τις περιγραφές των χωρών από ταξιδιωτικούς οδηγούς. Κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες μπλε πορτοκαλάδας και αγαπούσε αφοσιωμένα την αντίδραση σε κάθετι που έλεγαν ή έκαναν οι άνθρωποι γύρω της. “Να συναντηθούμε για καφέ στις 5;”
Έλεγε ο Δ. “Να πας να γαμηθείς αρχίδι” του απαντούσε.
Την γνώρισα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στο δάσος της Φρεδολάνης. Παίζαμε τα πτώματα σε μια ταινία θρίλερ πράγμα ειρωνικό αν σκεφτεί καμιά πως πλέον ο κόσμος του θεάματος είναι ένα συνεχές και επαναλαμβανόμενο θρίλερ. Ωστόσο, χρειαζόμασταν τα χρήματα περισσότερο από την κριτική μας. Το σάββατο έπαιζε ένα πάρτυ στη γλασκώβη και τα τρία απλήρωτα νοίκια μού κάθονταν στο σβέρκο σαν ταινίες ηλεκτρισμού για σύσφιξη του λίπους μετά την εγκυμοσύνη και τα τιραμισού. Σκέτη κατάθλιψη δηλαδή, και χωρίς κανένα ερέθισμα να κάψω το σπίτι και να εξαφανιστώ.
Έτσι , το γεγονός πως μου συμπεριφερόταν σα να μην υπάρχω , βρίζοντάς με και μιλώντας μου μόνο για μάρκες αναψυκτικών , ζώα και την ιαπωνία,μου έδινε μια ισχυρή αίσθηση ασφάλειας και απόστασης.
Τον επόμενο μήνα βρέθηκα μισοφαγωμένη μέσα στην τουαλέτα ενός κλαμπ. Είχα δύο χαρακιές από σουγιαδάκι στα μάτια μου που έφταναν χαμόγελα έως τις ρίζες των μαλλιών μου. Το μπλουζάκι μου έγραφε ” Japan, i will love you forever”.
Έκτοτε, οι φυλακές του Εδιμβούργου διδάσκουν ιαπωνικά μετά τον συγκινητικό αγώνα μιας νεαρής τροφίμου που σκότωσε τη φίλη της , γιατί είπε πως δεν της αρέσει το ” lost in translation”.