“ περπατώ και σε σκέφτομαι”
πιο ρομαντικά
είσαι
το πολιτικό μου υποκείμενο
Και τότε ο απλός άνθρωπος εξαφανίζεται
οργανώνοντας
στρατιές οργασμών
και καταστασιακών προκηρύξεων.
Στη Λυόν το κρασί
μυρίζει
ίδιος ο παππούς μου
και τα φυσικά δάκρυα
εξαντλούνται στις φωτιές
Αν έχεις
προχωράς παρακάτω
πέφτω σε δάκτυλο
όχι σε λούπα
Τα κύματα είναι θειάφι
ο πλούτος
το υπέδαφος να γουργουρίζει
και μια σχισμή
διεκδικεί το δικαίωμα
να αναγνωρίζεται
χωρίς χάνσαπλαστ
Μόνη μου τυφλώνομαι
με τις άλλες επιβραδύνω
ζω ακριβώς
την παρατήρηση
μιας υπόσχεσης
θα ‘ρθει
θα βρεθώ
η επιθυμία ολοκληρώνεται
αναιρείται στην αναμονή
επιστρέφω στα εργαλεία μου
ακονίζω υπομονές.
Ζω ακριβώς
λίγο πριν διαβάζω
τις στατιστικές
πενήντα έξι στους εκατό
φιλήσυχους ποιμένες
θεωρούν πως δεν τρέχει τίποτα
αν αρνείσαι το ολοκαύτωμα
Κι ακόμα μπορούν να έχουν
μια όμορφη μέρα
Κι άποψη
Και κάποιοι να μη τους καλούν
φασίστες
Και να κουρεύουν το δικό τους μαλλί
ανιχνεύοντας τον ορίζοντα
προς μια νέα αυτοκτονία.