ο τρόπος να προχωράς περιγράφοντας και ο τρόπος να τελειώνεις αφήνοντάς τα πράγματα να συμβούν

Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το βιβλίο που αποστήθισες από ανία. Ο χυμός πορτοκάλι στο ψυγείο και το κρεβάτι γεμάτο άμμο και αλάτι. Στο πεδίο της όρασης: πράσινος λόφος με τριόροφο ξενοδοχείο. Θα το περιγράφαμε: νοτιοανατολικό συγκρότημα του οικισμού σε παλ ροζ. Διαθέτει θέσεις πάρκινγκ και ιταλικό εστιατόριο. Διαμένουν Βούλγαροι και Σέρβοι τουρίστες. Επιλέγονται βάσει της ικανότητάς τους να αρέσκονται στα απλά, καθημερινά πράγματα. Αγαπούν πολύ το χρώμα της ντοματοσαλάτας και τη μυρωδιά που ξύνει την μύτη τους. Αγαπούν τους τοίχους,τα κομοδίνα,τους διαδρόμους, τα αγάλματα της θεάς υγείας και την σκοτεινότητα της καμπύλης που προσφέρει ο λόφος. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το τσιγαρόχαρτο που γλιστρά απ’ την τσέπη. Ο σχηματισμός μίας ομάδας ανθρώπων με κοινό σκοπό και η διάλυση αυτού, κάθε φορά που κάποιο κεφάλι βουτάει στη θάλασσα. Αλλαγή θέσης της εικόνας: από την εξωτερική περιφέρεια φαίνεται ένας κολπίσκος και το κρανίο μίας κατσίκας. Με αργό και βασανιστικό τρόπο. Με συνεχόμενο πόνο λόγω λάθος υπολογισμό.Ο λάθος υπολογισμός: πόσο μικρό είναι το άνοιγμα του φράχτη// τόσο μικρό// μικρούλι// δεν χωρά// το κεφάλι// χλόη// δεν φτάνει// στη βοσκή// χτυπιέται// να μπει// επιτυχία//να βγει// προσπάθεια// δύναμη// στα πλαϊνά// τα μάτια εξογκωμένα// το λευκό γυαλίζει// γλιστράει η πείνα// το στομάχι κοντά στην καρδιά// ανάσα ακριβή// πληρωμή δεν ολοκληρώθηκε. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το πιάτο που έτριβες από επιμονή. Η διαδικασία της πέψης και η απομάκρυνση της σούπας από το χείλος του στόματος. Εκεί που συντονίζεται το βλέμμα: η Παλόμα ξεκουμπώνει την μπαρέτα απ’ τα παπούτσια. Είναι κουρασμένη. Κοιτάει το ρολόϊ. Το ρολόϊ υπήρχε στην κουζίνα απ’ την προηγούμενη ενοικιάστρια, όπως η ντουλάπα και δύο κατσαρόλες εμαγιέ. Τα φρύδια της είναι σηκωμένα. Η βροχή κατευθυνόταν πλάγια. Το πρόσωπο της είναι υγρό. Και τα παπούτσια της είναι υγρά. Σκέφτεται πως κάπου μέσα της κατοικεί μία θάλασσα. Χαίρεται και λυπάται μαζί. Κάποιους μήνες πριν βρήκε το φλασάκι με τα βίντεο των διακοπών. Τώρα το βάζει στο λάπτοπ. Σκουπίζει το πρόσωπό της. Αφήνει την πετσέτα πάνω στο ποντίκι. Ένας τρόπος να προχωράς και ένας τρόπος να τελειώνεις. Το βίντεο δείχνει το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του λόφου. Η μαμά βγάζει τις πετσέτες από το πορτμπαγκάζ. Τα πόδια της γαλάζιες φλέβες,τα πόδια της κοντά, τα πόδια της λακκούβες κρέας. Η Παλόμα κουβαλά το κρανίο της κατσίκας. Η μαμά πλησιάζει. Το βίντεο σταματά στον ήχο της σφαλιάρας. Μπροστά// προχώρα//στοπ// τελείωνε.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *