το πρώτο νερό ήταν σπασμένο
μετά ήρθε ο πόνος , το ανάποδο κεφάλι
και η ανασύνθεση της φουσκωμένης μας κοιλιάς
η επιστροφή γινόταν σε λεκάνες με ζεστό νερό
και χαμομήλι
για τη βρωμιά
για τη δίψα υπήρχε υπερλούξ παγουρίνο πριγκίπισσας
ή μπάρμπι
το νηπιαγωγείο περνούσε το νερό στο δέρμα
εξατμιζόταν ο ιδρώτας, έτσι ανακαλύψαμε
και με τον ίδιο τρόπο το αρνηθήκαμε
κυρτώνοντάς το σώμα στα θρανία
και αποφεύγοντας τη μπάλα
Γιατί τη λογαριάζαμε για τη κακιά μας θεία
που έλεγε πως τα κορίτσια δεν παίζουνε ποδόσφαιρο
Μεγαλώνοντας βρήκαμε το πρώτο μας νερό
να είναι παγωμένο.
Γίναμε χειμερινές κολυμβήτριες και συναντηθήκαμε
στην ακτή
” Ισόρροποι πύργοι”
που είχε την ταμπέλα
” Προσοχή άμα δεν είστε για ισότιμες σχέσεις
οι πύργοι μεταμορφώνονται σε δαγκάνες που βγάζουν μάτια
και χαλούν το χαλκό της κεφαλής σας”
Συναντηθήκαμε, αγαπηθήκαμε και στήσαμε τις παράγκες μας
σ’ εκείνο τον τόπο.
Το νερό μας χάρισε το χρόνο και
την αόριστη διαύγεια
της επαναδημιουργίας.
τα πρώτα νερά
δε θέλουμε να είναι τα στερνά μας
μόνο η πρώτη ύλη
και η ώθηση που δίνει στο σώμα
να βρεθεί.